Ze woont er met negentien anderen, maar haar leven verschilt nauwelijks van dat van vroeger. Voor mevrouw Udo voelt het als thuiskomen, in Het Gastenhuis.
‘Tot mijn 21e woonde ik om de hoek in Dordrecht, dus het voelt hier als thuiskomen. Ik heb wel veel moeten opruimen, want in Utrecht had ik zeven kamers. Maar nu staat alles er royaal in. Ik doe de dingen hier niet anders dan vroeger thuis. Om een uur of half acht ontbijt ik beneden. Daarna ga ik even terug naar mijn kamer en tegen tien uur zoek ik de gezelligheid op in de huiskamer.’
‘Ik heb hier nieuwe vriendinnen gemaakt. Af en toe zitten we lekker bij elkaar op de kamer of ga ik met iemand op pad. En anders is er altijd wel iemand van het team die vraagt of ik zin heb in een blokje om. ‘s Avonds blijf ik zo lang op als ik zelf wil en ga ik zelfstandig naar bed. Ik vind het niet nodig dat iemand langs komt, behalve als ik me niet lekker voel.’